Wypłata kwoty ekwiwalentu za zużycie Internetu i energii elektrycznej pracownikom wykonującym pracę zdalną nie stanowi przychodu ze stosunku pracy – uznał Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 15 grudnia 2020 r., sygn. 0115-KDIT2.4011.739.2020.1.RS.
Stan faktyczny
Wnioskodawcą w omawianej sprawie była firma zajmującej się dostawą produktów, usług oraz rozwiązań w dziedzinie analityki, diagnostyki, badań life science, badań żywności, środowiskowych oraz przemysłowych. W związku z epidemią koronawirusa przedsiębiorca zdecydował o zamknięciu biur i zlecił swoim pracownikom wykonywanie pracy w formie zdalnej. Praca wykonywana była przy wykorzystaniu środków bezpośredniego porozumiewania się na odległość (e-mail, telefony służbowe, komunikator). Z uwagi na to, że pracownicy korzystali z prywatnego internetowego oraz zwiększonego zużycia energii elektrycznej oraz ogrzewania wnioskodawca zwrócił się z zapytaniem do Dyrektora KIS czy ewentualny ekwiwalent przyznany pracownikom będzie podlegał PIT. Ekwiwalent miał być wypłacany w formie zryczałtowanej, uśrednionej kwoty, w przedziale 100-150 zł miesięcznie pod warunkiem, że pracownik co najmniej 60% swojego wymiaru czasu pracy będzie pracował zdalnie. Ponadto, pracownicy nie będą zobligowani do przedstawiania faktur od zewnętrznych dostawców Internetu oraz prądu a także kalkulacji faktycznego zużycia energii elektrycznej.
W tak przedstawionym stanie faktycznym przedsiębiorca zwrócił się do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej. I zadał pytanie, czy firma jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, będzie zobligowana do kalkulacji oraz poboru i zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych do właściwego urzędu skarbowego od kwot wypłacanego ekwiwalentu za zużycie Internetu oraz energii elektrycznej?
Stanowisko Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w sprawie ekwiwalentu za Internet i zużycie energii elektrycznej
W interpretacji indywidulanej z dnia 15 grudnia 2020 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zgodził się ze stanowiskiem firmy i wskazał, że wypłacone przez Wnioskodawcę kwoty ekwiwalentu za zużycie Internetu i energii elektrycznej pracownikom wykonującym pracę zdalną nie będą stanowiły przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 1 ustawy o PIT. Zdaniem Dyrektora KIS w przedstawionej przez firmę sytuacji, bezprzedmiotowa pozostaje kwestia zastosowania zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 13 ustawy o PIT.
Pracodawca jest zobowiązany zapewnić narzędzia i materiały do pracy zdalnej
Dyrektor KIS wskazał, że zgodnie z art. 3 ust. 4 ustawy związanej z przeciwdziałaniem COVID-19 narzędzie i materiały potrzebne do wykonywania pracy zdalnej oraz obsługę logistyczną pracy zdalnej zapewnia pracodawca.
Przepis ten pozostawia więc swobodę co do sposobu zapewnienia pracownikowi pracującemu zdalnie narzędzi i materiałów potrzebnych mu do wykonywania tej pracy. Zapewnienie to może mieć wg Dyrektora KIS charakter rzeczowy, poprzez wyposażenie stanowiska pracy w narzędzia i materiały, jak i wypłatę świadczenia za używanie własnych materiałów i narzędzi pracownika. Niezależnie od formy zapewnienia przez pracodawcę narzędzi i materiałów potrzebnych pracownikowi do wykonywania pracy zdalnej, na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, otrzymane przez pracownika świadczenia, nie stanowią jego przychodu w rozumieniu tej ustawy. Analogicznie jak ekwiwalent wypłacany za zwiększone zużycie energii elektrycznej czy wody, co jest naturalną konsekwencją pracy w domu.
Źródło: pit.pl
Autor: Ewelina Czechowicz
