Wynagrodzenie wypłacone wynajmującemu rekompensujące wcześniejsze rozwiązanie umowy najmu może być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, jeśli taki koszt jest racjonalny i gospodarczo uzasadniony.
Tak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 29 lipca 2022 r., nr 0111-KDIB1-3.4010.319.2022.2.IM.
Wnioskodawca (spółka z o.o.) podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Jest częścią międzynarodowej grupy kapitałowej. Na potrzeby prowadzonej działalności zawarł z podmiotem niepowiązanym umowę najmu, której przedmiotem była powierzchnia biurowa.
W trakcie obowiązywania tej umowy, w ramach grupy podjęto decyzję o zmianie lokalizacji i umiejscowieniu wszystkich polskich podmiotów z grupy (w tym wnioskodawcy) w jednej przestrzeni biurowej – nowoczesnym kompleksie budynków biurowych. Działanie to było motywowane m.in. chęcią zwiększenia rozpoznawalności wnioskodawcy oraz pozostałych podmiotów wchodzących w skład grupy poprzez zlokalizowanie ich biur w korzystniejszej i bardziej prestiżowej lokalizacji oraz bardziej efektywne wykorzystanie przestrzeni biurowej.
W związku z tym wnioskodawca wypowiedział dotychczasową umowę najmu. Został jednak zobowiązany do zapłaty wynagrodzenia w wysokości czynszu za pozostały okres najmu. Powziął wątpliwość, czy koszt tego wynagrodzenia ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Jego zdaniem ma takie prawo. Organ podatkowy uznał to stanowisko za prawidłowe.
Zauważył, że poniesiony koszt, aby mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, musi spełniać ogólną zasadę zawartą w art. 15 ust. 1 updop, tj. musi zostać poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Decydując się na poniesienie określonych wydatków, podatnik musi sam dokonać oceny, czy wydatki, które poniósł, mają na celu uzyskanie przychodu albo zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów, a następnie podjąć decyzję o ich ewentualnym zakwalifikowaniu do kosztów podatkowych.
W przedmiotowej sprawie istotna jest analiza poniesionego wydatku i jego wpływu na powstanie przychodu, względnie zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodu. Analiza ta nie byłaby pełna bez oceny, czy powstaniu tego kosztu towarzyszyło racjonalne działanie wnioskodawcy.
W tym kontekście powołany organ stwierdził, że koszty związane z działalnością gospodarczą, oprócz tego, że muszą być wynikiem racjonalnego i celowego działania, nie mogą obciążać budżetu skutkami zaniedbań przedsiębiorcy, powodujących zmniejszenie jego wpływów. Podatnik nie może kwalifikować do kosztów podatkowych wydatków będących następstwem jego niewłaściwego lub nieracjonalnego działania albo niezachowania przez niego należytej staranności. Działalność podmiotu gospodarczego powinna cechować dbałość i zachowanie należytej staranności tak w procesie decyzyjnym, jak i wykonawczym. Ryzyko prowadzonej działalności gospodarczej ponosi podatnik i nie ma możliwości przenoszenia tego ryzyka na budżet państwa. Wyjątkiem mogą być jedynie nieprzewidywalne sytuacje, których uniknięcie było niemożliwe, pomimo podjęcia przez podatnika wszelkich koniecznych działań w celu zapobieżenia im.
Biorąc to pod uwagę oraz fakt, że wydatek w postaci zapłaconego wynagrodzenia za wcześniejsze rozwiązanie umowy najmu, nie został wymieniony w katalogu wyłączeń zawartym w art. 16 ust. 1 updop, po dokonaniu oceny jego racjonalności oraz uzasadnienia gospodarczego, organ podatkowy uznał, iż wykazuje on związek przyczynowo-skutkowy z prowadzoną działalnością gospodarczą. Jak bowiem wskazał wnioskodawca, wcześniejsze rozwiązanie umowy najmu nastąpiło m.in. w związku z chęcią zwiększenia rozpoznawalności wnioskodawcy oraz pozostałych podmiotów wchodzących w skład grupy poprzez zlokalizowanie ich biur w korzystniejszej i bardziej prestiżowej lokalizacji oraz bardziej efektywne wykorzystanie przestrzeni biurowej. Dodatkowo, jak twierdzi wnioskodawca, prestiż oraz udogodnienia nowej lokalizacji (zlokalizowanie w bezpośrednim sąsiedztwie metra, dogodna komunikacja, infrastruktura dla rowerzystów, sąsiedztwo renomowanych firm oraz organizacji, certyfikaty potwierdzające efektywność energetyczną i promocję ochrony środowiska, itp.) miały na celu zwiększenie atrakcyjności i renomy wnioskodawcy dla pracowników (obecnych oraz potencjalnych) i w konsekwencji zapewnienie dostępu do najbardziej wykwalifikowanych pracowników.
Wymienione okoliczności stanowią wystarczającą podstawę do uznania, że wydatek w postaci wynagrodzenia za pozostały okres najmu został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zabezpieczenia albo zachowania jego źródła. Tym samym może być uznany za koszt uzyskania przychodów spółki.
Źródło: gofin.pl, Przegląd Podatku Dochodowego nr 17 (569) z dnia 1.09.2022
