Pracownik jest zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy, za wynagrodzeniem określonym na poziomie minimalnym. Do 9 sierpnia 2022 r. wykorzystał pełny okres zasiłkowy, po którym ZUS przyznał mu świadczenie rehabilitacyjne na 4 miesiące, a następnie przedłużył na kolejne trzy. Podstawa wymiaru wynagrodzenia i zasiłku chorobowego została podwyższona do kwoty najniższej podstawy wymiaru obowiązującej w 2022 r. Jak należało ustalić podstawę wymiaru świadczenia rehabilitacyjnego?

Podstawę wymiaru świadczenia rehabilitacyjnego za cały przyznany okres stanowi zwaloryzowana podstawa wymiaru wcześniej wypłacanego zasiłku chorobowego po ewentualnym podwyższeniu do kwoty najniższej podstawy wymiaru świadczenia obowiązującej w danym roku kalendarzowym.

Pracownikowi, który po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy przysługuje świadczenie rehabilitacyjne, pod warunkiem że jego dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie tej zdolności (art. 18 ust. 1 ustawy zasiłkowej). Świadczenie to przysługuje przez okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy (360 dni). Decyzję w sprawie przyznania świadczenia rehabilitacyjnego podejmuje ZUS w oparciu o orzeczenie lekarza orzecznika ZUS. Może je przyznać od razu na maksymalny okres bądź tak jak w pytaniu na okresy krótsze stanowiące wielokrotność miesiąca (wydając każdorazowo decyzję w tej sprawie).

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy zasiłkowej, wysokość świadczenia rehabilitacyjnego wynosi co do zasady 90% podstawy wymiaru za okres pierwszych trzech miesięcy (90 dni) oraz 75% tej podstawy za pozostały okres. Jest ono wypłacane za każdy dzień określony w decyzji ZUS, nie wyłączając dni wolnych od pracy, w wysokości 1/30 części kwoty stanowiącej podstawę wymiaru (art. 11 ust. 4 i 5 w zw. z art. 22 ustawy zasiłkowej).

Podstawę wymiaru świadczenia rehabilitacyjnego, o której mowa wyżej, stanowi wynagrodzenie, które zostało przyjęte do obliczenia zasiłku chorobowego wypłacanego bezpośrednio przed przyznaniem tego świadczenia. Niekiedy może ona jednak podlegać odpowiedniemu podwyższeniu o wskaźnik waloryzacji. Tak jest w przypadku, gdy pierwszy dzień okresu, na który przyznano świadczenie rehabilitacyjne przypada w kwartale, w którym ogłoszony przez Prezesa ZUS wskaźnik waloryzacji podstawy wymiaru zasiłku chorobowego przyjętej do obliczenia świadczenia rehabilitacyjnego jest wyższy niż 100%. Przy czym waloryzację przeprowadza się tylko raz, pierwszego dnia, od którego przyznano świadczenie. Nie dokonuje się jej w kolejnych kwartałach, nawet jeśli nastąpiło w nich przedłużenie wypłaty świadczenia rehabilitacyjnego.

Waloryzacja polega na pomnożeniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego o określony wskaźnik procentowy. Tak ustalona podstawa nie może być niższa od najniższej podstawy wymiaru obowiązującej pracownika w danym roku kalendarzowym (art. 45 ust. 1 w zw. z art. 47 ustawy zasiłkowej). W przypadku pracownika pełnoetatowego najniższa podstawa wymiaru w 2022 r. wynosiła 2.597,33 zł, a w 2023 r. wynosi w I półroczu – 3.011,52 zł, a w II półroczu będzie wynosiła 3.106,44 zł. Dla pracownika niepełnoetatowego ustala się ją proporcjonalnie do wymiaru jego czasu pracy.

Ważne: 
Dla celów obliczenia podstawy wymiaru świadczenia rehabilitacyjnego waloryzacji podlega faktycznie ustalona podstawa wymiaru zasiłku chorobowego, a nie podwyższona do kwoty najniższej obowiązującej pracownika w danym roku kalendarzowym.

Jeśli podstawa wymiaru, po waloryzacji, jest niższa od najniższej obowiązującej w danym roku, to wówczas podlega podwyższeniu do tej kwoty.

Przykład

Pracownik w okresie od 9 lutego do 9 sierpnia 2022 r. (182 dni) pobierał zasiłek chorobowy, którego faktyczna podstawa wymiaru wynosiła 2.431,22 zł. Ponieważ była ona niższa od najniższej podstawy wymiaru zasiłku obowiązującej w 2022 r., została podwyższona do kwoty 2.597,33 zł.

Decyzją ZUS pracownikowi przyznano świadczenie rehabilitacyjne na 4 miesiące, tj. na okres od 10 sierpnia do 7 grudnia 2022 r. Pierwszy dzień świadczenia rehabilitacyjnego przypadał w III kwartale 2022 r., zatem faktyczna podstawa wymiaru zasiłku chorobowego dla celów jego wypłaty została zwaloryzowana wskaźnikiem 110,2% i wyniosła 2.679,20 zł (2.431,22 zł x 110,2%). Stawka dzienna świadczenia rehabilitacyjnego:

  • od 10 sierpnia do 7 listopada 2022 r. wynosiła: 2.679,20 zł : 30 = 89,31 zł; 89,31 zł x 90% = 80,38 zł,
  • od 8 listopada do 7 grudnia 2022 r. wynosiła: 89,31 zł x 75% = 66,98 zł.

ZUS przyznał pracownikowi świadczenie rehabilitacyjne na kolejne 3 miesiące, tj. od 8 grudnia 2022 r. do 7 marca 2023 r. Podstawę wymiaru świadczenia rehabilitacyjnego przysługującego za okres od 8 do 31 grudnia 2022 r. stanowiła kwota 2.679,20 zł, a stawka dzienna wynosiła 66,98 zł. Natomiast od 1 stycznia 2023 r. podstawa wymiaru została podwyższona do kwoty najniższej i wynosi 3.011,52 zł, stąd stawka dzienna wyniosła 75,29 zł (3.011,52 zł : 30 = 100,38 zł; 100,38 zł x 75% = 75,29 zł).

Źródło: gofin.pl, Ubezpieczenia i Prawo Pracy nr 4 (574) z dnia 10.02.2023